Του μικρού Βοριά παράγγειλα
να 'ναι καλό παιδάκι
Μη μου χτυπάει πορτόφυλλα
και στο παραθυράκι.

Γιατί στο σπίτι που αγρυπνώ
η αγάπη μου πεθαίνει
Και μες στα δάκρυα την κοιτώ
που μόλις ανασαίνει.

Με πιάνει το παράπονο
γιατί στον κόσμο αυτόνα
Τα καλοκαίρια τα 'χασα
κι έφτασα στο χειμώνα.

Σαν το καράβι που άνοιξε
τ' άρμενα κι αλαργεύει
Θωρώ να χάνονται στεριές
κι ο κόσμος λιγοστεύει.

Γεια σας περβόλια γεια σας ρεματιές
για σας φιλιά και γεια σας αγκαλιές
Γειά σας οι κάβοι κι οι ξανθοί γιαλοί
γεια σας οι όρκοι οι παντοτεινοί.